Vakgroep Menselijke fysiologie (MFYS)

Patiënten met Type 1 Diabetes (T1D) hebben een milde, doch significante, cognitieve achteruitgang in vergelijking met niet-diabeten. Uit een meta-analyse van Tonoli et al. (2014) blijkt dat een significante vertraagde mentale snelheid en een verminderde mentale flexibiliteit kan worden vastgesteld bij patiënten met T1D. Dit houdt in dat intelligentie, snelheid van informatieverwerking, psychomotorische efficiëntie, behouden van aandacht, cognitieve flexibiliteit en visuele perceptie significant aangetast zijn in vergelijking met niet-diabeten.
Drie mogelijke oorzaken werden hier reeds voor opgesteld: veel voorkomende ernstige episoden van hypoglycemie, chronische hyperglycemie en c-peptide/insuline deficiëntie. Daar opslag en synthese van glucose in de hersenen niet mogelijk is en dit de enige brandstof voor de hersenen is, is een continue toevoer van glucose naar de hersenen nodig. Frequente episoden van ernstige hypoglycaemie en/of chronische hyperglycaemie blijken dan ook gecorreleerd te zijn met de graad van de cognitieve achteruitgang bij patiënten met T1D.

Het is reeds geweten dat fysieke activiteit en verschiedene voedingsmiddelen een positieve invloed heeft op de cognitieve functies bij patiënten met Alzheimer, dementie, ouderen … Daarenboven brengt fysieke activiteit (naast een positieve invloed op lichaamsgewicht, bloeddruk, algemene levenskwaliteit) specifieke positieve veranderingen teweeg in relatie tot diabetes. Zo toont onze meta-analyse aan dat regelmatige aerobe fysieke activiteit resulteert in een verlaagde chronische hyperglycaemie (en aldus een verbetering in de glycemische controle) (Tonoli et al., 2012). Daarbij gaf deze meta-analyse duidelijk weer dat het toevoegen van enkele sprintjes (of enkele vormen van hoge intensiteitsporten) bij een aerobe inspanning de kans op laattijdige en/of nocturale hypoglycaemia verlaagt.  Wat de effecten van inspanning op de cognitieve functie bij T1D is, is echter nog niet geweten.

Doordat hypoglycaemie en hyperglycaemie beiden triggers zijn voor een daling in cognitieve functie in T1D, en fysieke activiteit en voedingsadvies zowel deze glucoseschommelingen bij T1D als een cognitieve achteruitgang bij niet-diabeten kan tegengaan, willen wij in deze onderzoekslijn deze link verder onderzoeken.